انحراف مقطعی در عدم تقارن زمانی جریان‌های نقد عملیاتی و تأثیر آن بر محافظه‌کاری شرطی

 هدف از این پژوهش، بررسی انحراف مقطعی در عدم تقارن زمانی جریان نقد و تأثیر آن بر محافظه­کاری شرطی است. در این پژوهش با استفاده از داده‌های 120 شرکت پذیرفته‎شده در بورس اوراق بهادار تهران در سال‌های 1384 تا 1390، به بررسی این موضوع پرداخته شد. الگوی رگرسیون پژوهش با استفاده از روش داده‌های تابلویی با رویکرد اثرهای ثابت، بررسی و آزمون شد. متداول­ترین معیار محافظه­کاری شرطی در حسابداری، عدم تقارن زمانی در شناسایی سودها و زیان­ها است. این معیار، ترکیبی از عدم تقارن زمانی اقلام تعهدی و جریان­های نقد عملیاتی است. با توجه به اینکه عدم تقارن جریان­های نقد عملیاتی به دامنۀ شناسایی سودها و زیان­ها تعلق ندارد، موجب انحراف در آزمون محافظه­کاری می‎شود. در این پژوهش با توجه به اخبار بد و خوب، نشان داده شد عدم تقارن جریان­های نقد عملیاتی به‎طور مقطعی با متغیرهای چرخۀ عمر شرکت (اندازه، عمر، رشد و مخارج سرمایه­ای) تفاوت دارد. نتایج نشان می­دهد در مراحل اولیۀ چرخۀ عمر شرکت، محافظه­کاری بیشتر است.